لرد بواتنگ، وزیر سابق کابینه، در سومین گزارش طی دو سال اخیر توسط کمیسیون اسقف اعظم عدالت نژادی گفت که کلیسای انگلیس به حاشیه راندن مسائل مربوط به عدالت نژادی ادامه می دهد.
لرد بواتنگ کلیسا را در درک غرامت به چالش کشید، اما او همچنین ادعا کرد که حتی در ژوئیه امسال در مجمع عمومی در یورک، به نمایندگان یک انتخاب “دودویی” پیشنهاد شد: یا غذا بخورند یا در یک پرسش و پاسخ سازماندهی شده توسط کمیسیون شرکت کنند.
در این گزارش آمده است: «به نظر می‌رسد که نگرانی‌های موجود در کلیسای انگلیس اغلب عدالت نژادی را به یک موضوع ثانویه تبدیل می‌کند که برای مدت طولانی در کلیساهای شما فشرده شده و در حاشیه‌های «سینود» به حاشیه رفته است.
در این گزارش آمده است: «در بسیاری از کلیساها، کلیساها و کلیساها، یاد و خاطره برده‌داران و صاحبان برده همچنان برگزار می‌شود.
کمیسیون همچنین به جنجال اخیر پیرامون یک بنای یادبود در فالموث اشاره می کند، جایی که کلیسای شاه چارلز شهید در اسقف نشین ترورو، پیش از اخراج او از شرکت، یادبودی را برای نماینده ارشد سابق شرکت سلطنتی آفریقا، توماس کورکر برگزار می کند. برای تجارت غیرقانونی مردم برده شده
در این گزارش آمده است: «به نظر می‌رسد ساختارهای حاکمیتی و قانونی موجود در پاسخ به چالش‌های رهبری و حمایت عملی از جماعتی که تحت تأثیر پیچیدگی این مسائل قرار گرفته‌اند، رضایت‌بخش نیستند.»
او می افزاید که جماعت ممکن است فاقد منابع، دانش و اراده برای رسیدگی به همه پیچیدگی های پیش آمده باشند.
کمیسیون می افزاید: «کلیساها به منابع و اسقف ها به اقتدار برای برخورد مؤثر با تعدادی از مسائل پیچیده نیاز دارند.
این گزارش کلیسا را در مورد درک آنها از اصلاحیه به چالش می کشد. می فرماید: «وظیفه مؤمنان است که با دوری از این اصطلاح از این مشکل فرار نکنند; بلکه برای گرفتن و کمک به شکل دادن به بحث. غرامت در حال حاضر بخشی از یک دستور کار جهانی است که توسط رهبری سیاسی و جامعه مدنی در کارائیب، آفریقا و کشورهای دیاسپورا هدایت می شود که از بین نمی رود.”
او کار کمیسیون‌های کلیسای انگلستان در پروژه Spire را برای تعیین کمیت منفعت کلیسای انگلیس از برده‌داری «غیرقابل تفکیک از کار عدالت ترمیمی» می‌خواند و می‌گوید یافته‌های مبتنی بر شواهد به میزان تأثیر مالی قربانیان کمک می‌کند.
در این گزارش آمده است: «کلیسا مرتکب و ذینفع تاریخی برده داری است.
وی افزود: «سؤال این نیست که «پس چی؟ چرا از آن عبور نکنیم و اجازه ندهیم که گذشتگان گذشته باشند، یا حتی، «چرا اصلاً درباره غرامت صحبت کنیم؟»
این بیشتر یک “حالا چی؟” با توجه به میزان درآمد حاصل از این جنایت، ما چه کار می‌کنیم و چگونه می‌توانیم در آینده کارها را متفاوت انجام دهیم؟»
این کمیسیون بیان می‌کند که «پاسخ تنها می‌تواند از طریق فرآیندی باشد که آفریقا، کارائیب و دیاسپورای آنها را در قلب خود قرار می‌دهد» و از کلیسای انگلیس می‌خواهد «خسارات وحشتناک وارد شده و عدم تعادل اقتصادی قدرت را جبران کند. . “
کمیسیون می افزاید: “بازدیدهای متقابل و تماس های عکس کافی نیست.”